شاتکریت یک تکنیک بارز ساخت و ساز است که شامل پاشش بتن یا ملات به صورت پنوماتیک (هوای فشرده) با سرعت بالا می‌باشد بدین جهت انتخابی محبوب برای کاربردهای مختلفی از جمله پوشش تونل، دیواره گودبرداری و سایر سطوحی از این دست است.
اجزای طرح اختلاط شاتکریت را سنگدانه ها، سیمان و ریز مواد تکمیلی سیمانی، افزودنی‌های شیمیایی زودگیر کننده پودری و مایع (بسته به روش اجرای خشک یا تر)، آب و انواع الیاف تقویت و مسلح کننده بتن پاششی تشکیل می‌دهند.
شاتکریت را می‌توان با تجهیزات و دستگاه‌های مکانیزه یا به صورت دستی و با استفاده از پمپ مخلوط مرطوب (تر) یا خشک بکار برد. انتخاب روش پاشش به ابعاد پروژه، مقدار بتن مورد استفاده، الزامات زیست محیطی و همچنین شرایط تجهیزات لجستیکی بستگی دارد.
کاربردهای اصلی بتن پاششی عبارتند از پوشش و حفاظت از پایداری دیوار تونل، ایجاد لایه‌ی محافظ بمنظور تحمل فشارهای وارد شده به دیواره و سقف در معادن زیرزمینی، تثبیت سنگ و جلوگیری از فرسایش خاک شیب دیواره گودبرداری و کاهش ریسک نشت بدنه کانال ها، استخر، مخازن، سدها و سایر سازه‌های آبی می‌باشد.
برخی از خواص مهم شاتکریت در کوتاه مدت، قوام مناسب و توسعه زودرس مقاومت اولیه در حالت تازه و قابلیت اعمال بر روی سطوح مختلف، از جمله سطوح عمودی، سربالا، منحنی و تطابق با اشکال پیچیده است.
همچنین مقاومت فشاری عالی و دوام خوب در تقابل با خرابی‌های ناشی از عوامل محیطی مانند چرخه‌های ذوب و یخ‌زدگی در حالت سخت شده آن نیز از ویژگی های بلند مدت این شیوه است که، استحکام، کاهش چشمگیر ریسک حوادث فروریختگی و ایمنی فرایند ساختمان را تضمین می‌کند.
در تصویر اینفوگرافیک (اینفوگرافی) زیر با چیستی شاتکریت و سایر موارد مرتبط با آشنا می‌شوید:
